Najlepsze święta

Świąteczna miniaturka:) Za błędy przepraszam!

Życzę Wam Wesołych Świąt i byście pod choinką znaleźli to, czego pragniecie:)

Hermiona spojrzała przez okno. Uśmiechnęła się widząc spadające płatki śniegu.. Kochała święta i wszystko, co było z nimi związane, to był tak magiczny czas… wszystko mogło się wtedy zdarzyć…

- Może w tym roku dostanę wymarzony prezent- wyszeptała z nadzieją.

- Co tam mamroczesz Granger?- zakpił Draco wychodząc ze swojego pokoju.

- Jestem cholerną marzycielką- pomyślała i spojrzała na blondyna- Nie twoja sprawa!

- I bądź tu miły- powiedział kręcąc głową i uśmiechnął się krzywo- A chciałem spełnić dobry uczynek!

- W święta nawet fretki się zmieniają na lepsze?- zapytała.

- Nie wiesz nawet jak- zaśmiał się i wyszedł z ich wspólnego salonu odprowadzony smutnym wzrokiem Gryfonki.

- Dlaczego nie chcesz do nas jechać?- zapytał po raz dziesiąty Ron, nakładając na talerz dużą porcję kurczaka.

- Ponieważ, chcę przygotować się na nowy semestr- odpowiedziała nie oderwawszy wzroku od czytanej książki.

- Szukałaś horokruksów, walczyłaś na wojnie… a przejmujesz się głupimi ocenami!- powiedział ze śmiechem.

- Herm na pewno chcesz tu zostać?- zapytał Harry- Podobno tylko Malfoy zostaje!

- Będę miała z kim się kłócić-  odpowiedziała wzruszając ramionami- Harry nie martw się, wszystko będzie dobrze!

- No nie wiem- mruknął wybraniec patrząc na nią uważnie.

- Naprawdę- powiedziała z uspokajającym uśmiechem- Życzę wam chłopaki wesołych świąt!

- My tobie też- odpowiedział Harry – Prezenty Zgredek przyniesie ci w święta! Ale może wcześniej..

- Nie otwieraj ich wcześniej- rozkazał Ron grożąc jej… udkiem z kurczaka.

- Obiecuje Ronald, i nie baw się jedzeniem!- powiedziała przewracając oczami.

Po śniadaniu wszyscy wyjechali do domów na święta, Hermiona spacerowała po zamku ciesząc się ciszą i spokojem.

- Granger a już miałem nadzieję, że będę miał od ciebie spokój!- usłyszała drwiący głos Malfoy’a.

Odwróciła się i spojrzała na niego z niewinnym uśmiechem.

- Rzuć się z wieży Astronomicznej, to będziesz miał spokój- powiedziała i ruszyła dalej.

- To nie było śmieszne- mruknął doganiając ją- Czemu zostałaś?

Hermiona przygryzła wargę.

- Nie chciałam jechać do Nory- odpowiedziała.

- Nie dziwię się – odpowiedział z rozbawieniem- Też nie chciałbym spędzać z nimi świąt!

- Oni są wspaniałą rodziną- powiedziała stanowczo, patrząc na niego ostro- Nie masz prawa ich obrażać!

-Dobra, dobra- uspokoił ją- Po prostu byłem ciekawy dlaczego nie pojechałaś do rodziny.

- Bo jej nie mam- warknęła i weszła do swojego dormitorium po czym z płaczem rzuciła się na łóżko.

- Granger- usłyszała zaniepokojony głos blondyna.

- Wyjdź- załkała.

- Matka uczyła mnie żebym nie zostawiał płaczącej kobiety- warknął podnosząc ją z łóżka i posadził sobie na kolana.

- Co robisz?- zapytała zaskoczona.

- Mam zamiar cię pocieszyć, więc nie przeszkadzaj- warknął i przytulił ją do siebie.

Hermiona poczuła jak nowe łzy zaczynają płynąć, więc wtuliła się w chłopaka mocniej.

- Dlaczego powiedziałaś, że nie masz rodziców?- zapytał po chwili.

- W czasie wojny wyczyściłam im pamięć, by śmierciożercy ich nie skrzywdzili, teraz nie wiem gdzie są- wyznała cicho.

- A ministerstwo? Jesteś bohaterką wojenną, powinni ci pomóc- powiedział.

- Mają za dużo spraw na głowie- odpowiedziała wzruszając ramionami- Nie mają czasu.

- Znajdziesz ich- powiedział pewnie.

- Mam nadzieję- wyszeptała i starła łzy z policzka po czym  uniosła głowę i spojrzała na blondyna- A ty dlaczego zostałeś w Hogwarcie?

- U nas zawsze organizowany jest bal na który zjeżdża się cała sztywna rodzina i ludzie z ministerstwa… wszystko jest udawane i na pokaz- prychnął- Mam tego dość, wolałem zostać!

- Wiesz…- zaczęła niepewnie- Jeżeli jesteśmy sami, możemy spędzić razem święta…

- Razem?- zapytał marszcząc czoło.

- Mhy- przytaknęła z rumieńcem zażenowania- Zrozumiem jeżeli nie chcesz…

- Chcę- przerwał jej- A jak to zrobimy?

- Wiesz możemy ugotować sobie własną kolację wigilijną i ubrać choinkę w naszym salonie! – zaproponowała z uśmiechem.

- Sami będziemy gotować?- zdziwił się- A skrzaty?

- Nie możesz raz sam czegoś zrobić?- zapytała unosząc brwi.

- Mogę- odparł dumnie.

- Więc zrobimy sami!- zdecydowała i zeszła z jego kolan- A teraz wynocha! Muszę się przebrać!

- To ja chyba zostanę- powiedział z krzywym uśmieszkiem.

- Wypad!- wykrzyknęła rzucając w niego poduszką.

- Agresywna się robisz na święta Granger- zakpił ruszając do drzwi.

- Draco…- zatrzymała go, gdy się odwrócił pocałowała go w policzek- Dziękuję – powiedziała po czym wypchnęła go z pokoju i zatrzasnęła drzwi i oparła się o nie przykładając rękę do swoich ust, po drugiej stronie blondyn dotykał swojego policzka w miejscu gdzie Gryfonka złożyła pocałunek.

- O Merlinie! Prezent dla Malfoy’a!- wyszeptała przerażona odrywając się od drzwi i rozglądnęła się szukając pomysłu…

Na drugi dzień, Hermiona wstała o siódmej rano, szybko wzięła prysznic i ubrała się po czym skierowała się do sypialni Ślizgona, zapukała, nie usłyszawszy odpowiedzi, weszła do środka i uśmiechnęła się na widok śpiącego blondyna, wyglądał tak spokojnie…

Podeszła na palcach do jego łóżka i potrząsnęła go za ramię.

- Malfoy wstawaj- powiedziała i pisnęła gdy w następnej chwili leżała pod zaspanym chłopakiem- Malfoy złaź ze mnie!

-Mhh chyba pierwszy raz to słyszę- odpowiedział i uśmiechnął się krzywo- Najczęściej wszystkie krzyczą- Dalej Draco, pokaż na co cię stać!

- Dalej Draco pokaż na co cię stać- powiedziała Hermiona uwodzicielskim głosem, gdy spojrzał na nią zdumiony, zrzuciła go z siebie i szybko wstała- W KUCHNI!

- Granger psujesz taki piękny poranek- mruknął oskarżycielsko.

- Będzie piękny jak wstaniesz! – powiedziała wychodząc z pokoju i zamykając drzwi.

- Zielone!- warknął Draco.

- Czerwone!- powiedziała stanowczo Hermiona- Jak możesz dawać zielone bombki na choinkę? W ogóle nie będzie kolorowo!

- Nie będzie czerwonych ozdób!- zdecydował.

- Malfoy nie denerwuj mnie!- wykrzyknęła gdy zniknął za pomocą różdżki wszystkie ozdoby.

- To nie zaczynaj!- powiedział wzruszając ramionami.

- Co teraz zawiesimy na choince?- zapytała zakładając ramiona na pierś.

Ślizgon uśmiechnął się wrednie i podszedł do niej.

- Coś wymyślił?- zapytała odsuwając się na wszelki wypadek. Malfoy chwycił ją na ręce i podszedł do choinki.

- Jesteś tak mała, że możesz robić za ozdobę!- powiedział rozbawiony.

- Draco postaw mnie kretynie!- zaśmiała się, gdy stanęła na własnych nogach spojrzała na niego przekrzywiając głowę- Wiesz mam chyba pomysł!

- Zaskoczony to ja nie jestem- mruknął, gdy Gryfonka wybiegła z salonu, po chwili wróciła z pudełkiem jabłek.

- Głodna jesteś?- zapytał zaskoczony.

- Idiota- westchnęła i wyciągnęła różdżkę- Jesteśmy czarodziejami! Sami wyczarujemy takie ozdoby jakie będziemy chcieli!

- Hm nie jest to głupi pomysł- przyznał i zmienił jedno z jabłek w małą miotłę do quiditcha i powiesił na choinkę, Hermiona zawiesiła bombki w kształcie książek- O może to!- wykrzyknął Draco i transmutował kilka jabłek w szklane smoki!

- Śliczne- powiedziała Hermiona z uśmiechem. Choinkę ubierali godzinę bawiąc się w zmienianie jabłek w przeróżne ozdoby.

- Wyszła nam ta choinka- Draco spojrzał zadowolony na drzewko.

- Piękna- odparła Hermiona i pociągnęła go za rękę- Choć teraz idziemy na spacer!

- Spacer?- zdziwił się.

- Oczywiście! W święta zawsze chodzę na spacer po ubraniu choinki!- powiedziała.

Ubrali się ciepło i wyszli na błonie.

- Draco… obiecaj że nie będziesz się śmiał- poprosiła cicho.

- Eee obiecuje- przytaknął niepewnie.

- To dobrze- uśmiechnęła się i padła plecami na śnieg.

- Co ty robisz?- zapytał zaskoczony.

- Anioła- odpowiedziała i zaczęła ruszać rękami i nogami.

- Wariatka- zaśmiał się.

- No nie bądź taki sztywny i przyłącz się!- zawołała.

Malfoy rozglądnął się naokoło.

- Oj przestań! Przecież nikogo nie ma- zaśmiała się.

- Żebyś miała rację- mruknął i położył się obok niej.

Dwie godziny później… po ulepieniu bałwana którego Draco nazwał „Pomnik prawdziwego Gryfona”, po bitwie na śnieżki, którą zaczęła Hermiona słysząc jak Malfoy nazwał bałwana i spacerze, wrócili do ciepłego salonu, przebrali się w suche rzeczy i ruszyli do kuchni.

- Ała!- krzyknął Draco, Hermiona westchnął i trzeci raz zaczęła opatrywać skaleczenia ślizgona.

- Malfoy masz tylko pokroić kilka warzyw! A nie wykrwawiać się!- powiedziała kręcąc z niedowierzaniem głową.

- Nie moja wina, że te noże są takie ostre- warknął.

- Wcale nie są ostre- mruknęła- Uważaj!

- A ty co właściwie robisz?- zapytał zaglądając jej przez ramię.

- Pierniki- odpowiedział z uśmiechem – Chcesz wycinać?

- Co?- zapytał marszcząc brwi.

- No tu są foremki i przykładasz do ciasta i odbijasz, potem pieczemy ciasteczka i gdy wystygną ozdabiamy!- powiedziała radośnie.

- Mogę – odparł i chwycił foremkę bałwana- O popatrz będzie więcej Gryfonów!

- A ja mam Ślizgonów- powiedziała pokazując mu język i foremkę renifera- Tylko szkoda że ma rogi…

- Dlaczego?- zdziwił się.

- Bo bez nich wyglądał by jak osioł i byłby prawdziwym Ślizgonem!- odpowiedziała poważnie.

- Granger grabisz sobie- warknął przybliżając się do niej.

- Ja? Nie prawda- mruknęła cicho.

- Właśnie że tak- powiedział i przycisnął ją do blatu swoim ciałem.

- I co niby mi zrobisz?- wyszeptała wpatrując się w jego usta.

- Zobaczysz- odpowiedział również szeptem i pocałował ją czule.

Hermiona zarzuciła mu ramiona na szyję i oddała pocałunek, gdy oderwali się od siebie oboje byli zarumienieni.

- Mh tak … - zaczął Malfoy puszczając dziewczynę.

Hermiona bojąc się, że może on żałować tego co zrobił, postanowiła zwrócić mu uwagę na coś innego.

- Refleks Malfoy- krzyknęła, gdy spojrzał na nią sypnęła w niego garścią mąki.

- Granger!- warknął blondyn i rozpoczęła się druga bitwa.

Została przerwana przez pojawienie się skrzatów, którzy wygonili ich z kuchni obiecując że dostarczą im kolacje za godzinę.

Gdy znaleźli się w salonie, Hermiona szybko uciekła do sypialni mamrocząc coś o zmianie ubrania.

Znalazłszy się w swoim pokoju westchnęła i podeszła do łóżka gdzie czekał zapakowany prezent dla blondyna.

- Możesz zrobić z siebie idiotkę- wyszeptała wpatrując się w paczkę- Ale może jednak nie?

Przygryzła wargi i odetchnąwszy głęboko machnięciem różdżki przeniosła paczkę pod choinkę.

Ubrała się w piękną dopasowaną czerwoną sukienkę, poprawiła włosy, na ile to było możliwe i wyszła.

Uśmiechnęła się widząc czekającego ślizgona , który wyglądał bardzo przystojnie w garniturze.

- Wyglądasz… ślicznie- powiedział Draco.

- Dziękuję – zarumieniła się – Ty wyglądasz bardzo przystojnie …

- Wiem- odparł z pewnym siebie uśmieszkiem.

- Jakby inaczej- zaśmiała się.

- Skrzaty się postarały- powiedział i odsunął się by Hermiona mogła ocenić efekty.

Przed choinką stał pięknie udekorowany stół zastawiony potrawami przez nich przygotowanymi.

- Och jakie to … wspaniałe- wyszeptała zachwycona.

- Siadamy?- zapytał odsuwając jej krzesło.

- Tak, dziękuję- powiedziała.

- Smacznego- powiedział z uśmiechem.

- Nawzajem- uśmiechnęła się.

Podczas posiłku rozmawiali i śmiali się… dla Hermiony to był magiczny czas, czuła się bardzo szczęśliwa.

- Teraz czas na prezenty!- powiedział Draco gdy skończyli jeść.

- Tak… chyba tak- odpowiedziała niepewnie.

Usiedli na kanapie, blondyn podał jej prezenty, uzbierało się ich sporo, on sam miał także dużo pakunków.

- No to jak to robimy?- zapytał patrząc na nią.

- Po jednym?- zaśmiała się.

- Tak nie będzie zabawy- powiedział i uśmiechnął się chytrze- Losujemy z zamkniętymi oczami!

- Dobra, niech ci będzie- zgodziła się.

- Więc pierwsze ja!- zdecydował.

- Ej! Kobiety mają pierwszeństwo!- powiedziała oburzona.

- Nie w kwestii otwierania prezentów!- odpowiedział poważnie i zamknął oczy.- Mh od Zabiniego… Zgadnij co!

- Znając was- zaczęła i zrobiła minę myśliciela – OGNISTA!

- Zgadłaś- zaśmiał się otwierając pakunek- Teraz ty!

Hermiona z uśmiechem zamknęła oczy.

- Od Harrego- powiedziała i spojrzała na niego – Zgaduj!

- Potter… zdjęcie z autografem?- zapytał udając podekscytowanie.

- Idiota – zaśmiała się Hermiona- Książka „ Transmutacja dla zaawansowanych”

- Phy co to ma być?- zakpił Draco.

- Uwielbiam dostawać książki- mruknęła wzruszając ramionami.

- Dziwna jesteś- podsumował.

- Wiem- odpowiedział i pokazała mu język-Losuj!

Po dłuższym czasie  każdemu z nich zostało po jednej paczce, Hermiona przygryzła wargę gdy Draco wziął do ręki prezent od niej. Otworzył i przez chwilę w milczeniu wpatrywał się w ramkę ze zdjęciem:

 

- Skąd je masz?- zapytał zdumiony.

- Ja… Denis zrobił je na jednym ze spotkań prefektów… pomyślałam… ja zrozumiem jeżeli je wyrzucisz… po prostu…- plątała się spuszczając głowę.

- Granger… Hermiono- powiedział i kucnął przed nią, nieśmiało uniosła głowę i napotkała jego spojrzenie- Dziękuję- wyszeptał i pocałował ją czule.

- Proszę- wyszeptała gdy się od siebie oderwali.

- Teraz ty otwórz swój- powiedział siadając obok niej.

Hermiona drżącymi palcami otworzyła prezent i westchnęła na widok pięknego czerwonego naszyjnika.

- Jest piękny- wyszeptała.

- Założę ci go- zaoferował Draco i stanął za nią, włożył jej go na szyję, gdy poczuła dotyk jego palców na swojej szyi zadrżała- Hermiono..

- Tak?- zapytała drżącym głosem.

- Muszę coś zrobić- powiedział i stanął przed nią.

- Co?- zapytała patrząc na niego.

- Pocałować cię- wyszeptał i złączył ich usta w namiętnym pocałunku- Przyzwyczaję się do tego…

- Nie miałabym nic przeciwko temu- wyznała szeptem.

- Hermiono- spojrzał na nią poważnie- Granger muszę ci coś powiedzieć… ja…

- Nie mów- przerwała mu i odsunęła się szybko- Wiem, jestem głupia…

- Zamknij się Granger- warknął i znów pocałował ją lecz tym razem z uczuciem- Zależy mi na tobie!

- Naprawdę?- zapytała z nadzieją.

- Nawet nie wiesz jak bardzo- powiedział z powagą.

- Więc mi powiedz- poprosiła zarzucając mu ramiona na szyję.

- Kocham cię- wymruczał jej do ucha.

Hermiona uśmiechnęła się przez łzy które pojawiły się w jej oczach.

- Wiesz nigdy nikomu nie wyznawałem miłości, ale też nie myślałem że powoduje to łzy- powiedział niepewnie.

- To są łzy szczęścia- odpowiedziała i pocałowała go czule- Ja też cię kocham Draco…

- Wiesz… to są moje pierwsze prawdziwe święta… i najlepsze bo spędzone z tobą- powiedział.

- Moje też- uśmiechnęła się promiennie- Właśnie spełniło się moje życzenie.

- Jakie?- zapytał opierając czoło o jej  czoło.

- Chciałam byś mnie pokochał- wyszeptała z rumieńcem.

- Mieliśmy takie same marzenia- wymruczał jej do ucha.

- Hermiona!- krzyknęła Ginny wbiegając do Wielkiej Sali i uściskała przyjaciółkę- Jak tam święta?

- Cudowne- odpowiedziała starsza Gryfonka z uśmiechem.

- Hej Miona- Harry przytulił Hermionę- Dzięki za nowy zestaw do czyszczenia miotły!

-A ja dziękuję za książkę- odpowiedziała radośnie- Tobie Gin za kolczyki… o hej Ron dziękuję za bransoletkę!

- Proszę- rudzielec ją objął- Dzięki za nowe ochraniacze do quditcha!

- Nie ma za co- zaśmiała się.

- Hermiono skąd masz ten naszyjnik?- zapytała Lavender pojawiając się obok nich.

- Od…- zaczęła przygryzając wargę.

- No od kogo Granger?- zapytał drwiący głos za nią. Westchnęła i uśmiechnęła się krzywo.

- Od ciebie fretko- powiedziała i pokazała mu język.

- Tak się odwdzięcza- odparł kręcąc z niedowierzania głową.

- Nie było mnie kilka dni Smoku i już o czymś nie wiem!- zbulwersował się Zabini.

- Zaraz się dowiesz- Draco uśmiechnął się pewnie i nie zważając na zdumione spojrzenia uczniów i nauczycieli wziął Hermionę w objęcia i pocałował namiętnie.

- Hermiona!- wykrzyknął Ron cały czerwony na twarzy.

- Oj Weasley nie masz co liczyć na Granger- zaśmiał się Zabini- Jak widać jest bardzzzooo zajęta!

- Dlaczego go całujesz?!- wykrzyknął.

- Weasley nie krzycz na moją dziewczynę! Choć skarbie znajdziemy jakieś spokojne miejsce- warknął Draco i wziąwszy Hermionę za rękę wyprowadził ją z Wielkiej Sali.

- Eee więc Herm jest z Malfoy’em?- zapytał Harry.

- A ślepy jesteś Potter?- zaśmiał się Nott.

- Nie wierzę – Ginny potrząsnęła głową z niedowierzaniem- Hermiona i Malfoy!

- Draco i Granger?- Pansy rozglądnęła się po wszystkich- No naprawdę w święta zdarzają się cuda!

-Hermiono pomóc ci coś?- zapytała Pani Granger wchodząc do kuchni.

- Nie mamusiu – zaśmiała się Hermiona- Doskonale sobie radzę!

- Na pewno?- zapytała Narcyza przyłączając się do nich- W salonie nasi jakże inteligentni mężczyźni  rozmawiają o quiditchu…

- Twój ojciec gdy poznał zasady tej gry cały czas o niej mówi-  powiedziała rozbawiona Jean Granger.

- Oni są szaleni- przyznała Hermiona.

- Mamo tata mówi, że jak chcesz to pomoże ci gotować!- zawołała kilkuletnia blondyneczka wbiegając do kuchni.

- Powiedz tatusiowi, że nie chcemy tutaj rozlewu krwi- zaśmiała się.

- Słyszałem- odezwał się Draco stając w drzwiach.

- Zapytałam tatusiu- zawołała dziewczynka przypadając do ojca.

- Dziękuję Mery- powiedział Draco i pocałował córeczkę.

- Pójdę do dziadków- zdecydowała i wybiegła z kuchni.

- To my was zostawimy samych- zaśmiała się Narcyza widząc wzrok syna wbity w Hermionę.

- No wiecie- żachnęła się Hermiona- Zostawiacie mnie na pastwę Smoka?

- Groźnego- powiedział poważnie Draco i wziął ją w objęcia. Hermiona uśmiechnęła się czule.

- Mój Smok!- wyszeptała i pocałowała go namiętnie, nie zauważyli kiedy ich matki opuściły pomieszczenie.

- Pomóc ci?- zapytał gdy oderwali się od siebie.

- Już wszystko gotowe kochanie- powiedziała gładząc go po policzku.

Od dziesięciu lat była jego żoną, rok po ich pierwszych świętach została Panią Malfoy… w prezencie ślubnym dostała… rodziców. Lucjusz z Narcyzą dzięki swojej pozycji odnaleźli Państwa Granger, Hermiona do końca życia będzie im za to wdzięczna.

- Idziemy?- zapytał Draco po chwili.

- Za chwilę- powiedziała i pocałowała go delikatnie- Mam dla ciebie prezent!

- Najlepszy prezent to ty naga w łóżku- wymruczał jej do ucha.

- To też dostaniesz- zaśmiała się, lecz po chwili spoważniała- Ale teraz chciałabym ci podarować co innego…

- Co kochanie?- zapytał z uśmiechem.

Hermiona wzięła jego rękę i położyła na swoim płaskim brzuchu.

- Chcesz mi powiedzieć, że będziemy mieli kolejne dziecko?- zapytał zaszokowany.

- Tak- odpowiedziała radośnie.

- Kocham cię!- zawołał i pocałował ją namiętnie.

Draco Malfoy uwielbia święta! Od chwili gdy zaczął je spędzać z Hermioną Granger teraz Malfoy!