Skarb Malfoy'a

Skarb Malfoya

Beta: Kite Millie

Hermiona weszła do Wielkiej Sali z uśmiechem na ustach i usiadła obok Ginny przy stole Gryfonów.

 – Gdzieś ty była?! – krzyknął Ron, patrząc na nią gniewnie.

 – A co cię to obchodzi? – zapytała spokojnie.

 – Chciałem z tobą porozmawiać, a ciebie nie było! – warknął wściekły.

 – Może ja nie chce z tobą rozmawiać? – zapytała ze słodkim uśmiechem.

 – Że co?! Nie chcesz?

 – Ron, głuchy jesteś? – wtrąciła się Ginny, patrząc na brata z naganą. – Nie chce! I zrozum to wreszcie!

 – Nie wtrącaj się! – warknął w jej stronę rudzielec.

 – Nie mów tak do niej – odezwał się Harry. – Gin ma rację, jeżeli Hermiona nie chce z tobą rozmawiać, masz to uszanować!

 – Jest moją przyjaciółką, do jej obowiązków należy wysłuchanie mnie, jeżeli chcę z nią porozmawiać – powiedział Ron, na co Hermiona zakrztusiła się sokiem, który właśnie piła.

 – Przyjaciółką? – zapytała z niedowierzaniem, a gdy przytaknął, wstała i popatrzyła na niego. – Ronaldzie my nie jesteśmy już przyjaciółmi! Chyba zapomniałeś, że cztery miesiące temu ze mną zerwałeś dla Lavender, ponieważ, jak to powiedziałeś? Nie jestem na tyle interesująca, byś ze mną wytrzymał, a urodą też nie grzeszę!

 – Kretyn jakich mało – odezwał się Malfoy, wstając od stołu Ślizgonów.

 – Nie wtrącaj się fretko – warknął Ron do blondyna, który uśmiechnął się tym swoim ironicznym uśmieszkiem.

 – Oj łasico, przez ciebie muszę przepraszać wszystkich kretynów świata, ponieważ, porównując ciebie do nich, obraziłem ich – powiedział Malfoy, podchodząc do stołu gryfonów.

Cała wielka sala patrzyła w szoku, jak blondyn bierze Hermionę w ramiona i całuję namiętnie.

 – Co to ma być?! – krzyknął Ron w szoku, patrząc na całującą się parę.

Draco niechętnie oderwał się od dziewczyny, ale nadal nie wypuścił ją z objęć.

 – Powiem ci coś Weasley, znaj moją dobroć – warknął Malfoy w stronę rudzielca. – Jeżeli jesteś na tyle ślepy, żeby nie zauważyć, jakim skarbem jest Miona, to powinieneś kupić sobie okulary! Potter pożycz mu swoje!

 – Nawet one mu nie pomogą – mruknął Harry, zrezygnowany kręcąc głową, na co parę osób parsknęło śmiechem.

 – Dla niego już nie ma ratunku – westchnęła teatralnie Ginny. – Jemu by się przydał przeszczep mózgu!

 – Pierwsze trzeba mieć coś w nim – powiedział Draco rozbawiony.

 – Oj Smoku – odezwał się Zabini, podchodząc do nich. – On ma coś w środku.

 – Naprawdę? – Draco udał zaskoczenie. – Co takiego Diable?

 – Tabliczkę z napisem Do wynajęcia – odparł Blaise z uśmiechem.

 – Nieprawda – oburzyła się Pansy. –  Na tabliczce nie jest napisane do wynajęcia, tylko grozi zawaleniem.

 – Nie Pans, mylisz się  – odezwała się Ginny. – Tam jest napisane Liczba mieszkańców: zero. Powód: Teren skażony głupotą, niesprzyjającą rozwojowi szarych komórek!

 – Tego nic nie przebije – zaśmiał się Draco.

 – Co tu się dzieje? – zawołał oburzony Ron, cały czerwony. – Czemu Hermiona tuli się do tej tlenionej fretki? I dlaczego mopsica się wtrąca?

 – Nie obrażaj mojej dziewczyny! – warknął Zabini groźnie.

 – Spokojnie skarbie, takimi idiotami nie trzeba się przejmować – uspokoiła go Pansy, biorąc go za rękę.

 – Masz rację Pansy – zaśmiała się Ginny.

 – Odkąd jesteście po imieniu? – zdumiał się Ron.

 – Od czasu, gdy Miona zaczęła spotykać się z Malfoyem – odparł Harry, wzruszając ramionami.

 – Spotykasz się z nim?! – wykrzyknął wściekły Ron.

 – Oczywiście, że tak – powiedziała Hermiona z promiennym uśmiechem, wtulając się w blondyna mocniej, który pocałował ją w czubek głowy.

 – Mój skarb – wymruczał jej do ucha, po czym zwrócił się do Weasleya. – Ja w porównaniu do ciebie, mam coś takiego jak mózg i oczy, więc rozpoznałem wspaniałą kobietę, nie tak jak ty!

 – Dlaczego z nim jesteś? – zapytał Ron Hermionę.

 – Czekaj, jeszcze rano wiedziałam – Dziewczyna zrobiła zamyśloną minę i spojrzała na Draco figlarnie. – Dlaczego z tobą jestem?

 – Przypomnieć ci? – zapytał z przewrotnym uśmieszkiem, a gdy przytaknęła, pocałował ją namiętnie.

 – Już wiem – powiedziała, gdy po dłuższej chwili oderwali się od siebie, zwróciła się do Rona. – Kocham go!

 – On cię wykorzysta – odparł Ron, patrząc na nią z wrednym uśmieszkiem.

 – Nie nazywam się Ronald Weasley – warknął Draco, po czym zwrócił się do Hermiony. – Skarbie idziemy stąd? Jakoś czuję, że przez przebywanie w jego towarzystwie, spada mi poziom inteligencji!

 – Myślałem, że tylko ja to czuję – zaśmiał się Diabeł.

 – Nie ty jedyny –  mruknął Harry.

 – Więc ewakuujemy się z tego zakażonego głupotą terenu – zdecydował Draco, biorąc Hermionę za rękę i prowadząc do wyjścia.

 – Idziemy Smoku – powiedział Diabeł, ruszając za nim z Pansy.

 – Tak, nie zostaniemy tutaj ani chwili dłużej – poparła ich Ginny, wstając wraz z Harrym.

 – A ty gdzie? – warknął Ron w jej stronę.

 – Za przyjaciółmi – odpowiedziała mu z uśmiechem. – Ty swoich straciłeś, przez swoją głupotę.

 – Potter idziecie? – zawołał Draco, stając z resztą i czekając na nich.

 – Zaraz – odkrzyknął Wybraniec i zwrócił się do Rona: – Straciłeś moją przyjaźń, gdy zerwałeś z Hermioną w sposób godny pożałowania!

 – I co?! Teraz przyjaźnisz się z Malfoyem? – wycedził Weasley.

 – Już go nie nienawidzę, za samo to że sprawia, że Miona jest szczęśliwa! – odparł Harry i wraz z Ginny dołączyli do czekającej grupy, by wraz z nimi wyjść z Wielkiej Sali i skierować się do salonu obok dormitoriów Hermiony i Malfoya.

Rozsiedli się wygodnie i pogrążyli w rozmowie.

 – Już wszyscy wiedzą, że jesteście razem – odezwał się Blaise, patrząc na Hermionę i Draco.

 – Najwyższy czas – odparł Malfoy, całując czule Gryfonkę.

 – Ron to kretyn, przepraszam Miona – westchnęła Ginny.

 – Nie Twoja wina. – Hermiona uśmiechnęła się do niej promiennie.

 – Tak, wina uzdrowiciela, który przyjmował poród Twojej mamy – powiedział Harry.

 – Dlaczego? – Ruda spojrzała zdumiona na swojego chłopaka.

 – No nie wierzę, żeby go choć raz nie upuścił na ziemię – powiedział poważnie, na co wszyscy wybuchnęli śmiechem.

 – Co robicie w święta? – zapytał Malfoy, bawiąc się włosami Hermiony.

 – Nie wiem – westchnął Harry.

 – Jak to nie wiesz? – Ginny się oburzyła. – Jedziesz do mnie!

 – Nie sądzę, żeby to był dobry pomysł kochanie – powiedział Harry. – Nie przyjaźnię się już z Ronem, a zawsze mieliśmy pokój razem.

 – Ale.. – zaczęła Ginny, lecz Draco jej przerwał.

 – Przyjedźcie do mnie – powiedział, wzruszając ramionami i uśmiechnął się do Hermiony. – Skarb spędza ze mną święta.

 – A co na to Twoi rodzice? – zapytała zaniepokojona Pansy.

 – Sami mnie zaprosili wraz z moimi rodzicami – odpowiedziała za niego Gryfonka.

 – Naprawdę? – zapytali wszyscy naraz.

 – Naprawdę – potwierdził Draco ze śmiechem.

 – O czym nie wiemy?! – zapytała Ginny, mrużąc oczy.

 – Poprosiłem Państwa Granger o rękę Miony – przyznał Malfoy.

 – Zaręczyliście się?! – zawołała Pansy.

 – Zaręczymy się oficjalnie w święta – powiedziała rozmarzonym głosem Hermiona.

 – Przyjeżdżamy do was!! – zdecydował Zabini, a wszyscy mu przytaknęli.

Hermiona spojrzała na Draco z proszącą miną, na co on westchnął, po czym ucałował jej malinowe usta.

 – Dla ciebie wszystko – wyszeptał jej do ucha, po czym zwrócił się do Ginny: – Jeżeli chcesz, możemy zaprosić Twoich rodziców na przyjęcie w Boże Narodzenie, rodzice Diabła i Pansy też będą.

 – Naprawdę?! – ucieszyła się Ginny.

 – Tak – odparł Draco z chytrym uśmieszkiem. – Dzięki temu zarobię dodatkowe punkty u Hermiony.

 – Idiota – mruknęła Hermiona, gdy wszyscy się roześmiali, przyciągnęła głowę blondyna do swojej i z ustami przy jego ustach wyszeptała: – Ty już zdobyłeś maksimum punktów Smoku.

 – Jestem Malfoy, zawszę muszę mieć wszystko co najlepsze – mruknął. – A ty jesteś najlepsza!

 – Kocham cię – powiedziała Hermiona i pocałowała go czule.

 – Ja ciebie też skarbie – odparł Draco i już chciał ją pocałować, gdy w jego stronę nadleciała poduszka. Dzięki refleksowi ścigającego złapał ją w powietrzu i spojrzał na przyjaciół ze zmrużonymi oczami. – Czego?!

 – Nic takiego – odparła Ginny ze słodką minką.

 – Chcieliśmy tylko przypomnieć o naszej obecności – dodał Harry.

 – Gdybyście zapomnieli, że nie jesteście sami – powiedziała rozbawiona Pansy.

 – I robili coś, co prowadzi do zdejmowania ubrań i… – Diabeł uderzył się w czoło. – Jacy my głupi jesteśmy, po co im przerywaliśmy? Trzeba było jeszcze zdjęcia robić!

Wszyscy wybuchnęli śmiechem, a Hermiona zarumieniona ukryła twarz na piersi Ślizgona.

 – Jesteście żałośni – powiedział Draco, przewracając oczami. – Skarbie, czy my naprawdę musimy się z nimi przyjaźnić?

 – Musimy – odparła, wzdychając głośno. – Tylko oni z tobą wytrzymują..

 – Och ty… – oburzył się Draco i za karę pocałował Gryfonkę namiętnie.

 – A oni znowu swoje! – zawołała rozbawiona Pansy.

 – Może spróbujemy ich rozdzielić? – zapytał Harry niepewnie.

 – A wiesz, gdzie jest Hermiona, a gdzie Draco? – zapytała Ginny, patrząc na złączoną parę.

 – Eee…

 – No właśnie – powiedziała z uśmiechem rudowłosa.

 – Kto ma aparat? – zapytał głośno Zabini.

Draco oderwał się od Hermiony, wstał z kanapy i wziął ją na ręce.

 – Idziemy od tych zboczeńców – powiedział i z dumną miną wyszedł po schodach prowadzących do jego pokoju.

 – Jakby co mogę być chrzestnym?! – zawołał za nimi rozbawiony Zabini.

 – Za Twoje odzywki, chrzestnym zostanie Potter – odkrzyknął Draco i usłyszeli trzask zamykanych drzwi.

 – I to się nazywa przyjaciel – mruknął Zabini.

 – Oj Diable, nie martw się – pocieszyła go Ginny, z wrednym uśmieszkiem. – Zrób sobie własne Zabiniątko!

 – Doskonały pomysł! – krzyknął Blaise i wziął śmiejącą się Pansy na ręce. – Zajmujemy pokój Miony!

 – No to nam została kanapa – zaśmiał się Harry, gdy Ginny przytuliła się do niego.

 – Może być – wymruczała mu rudowłosa do ucha, po czym pocałowała go namiętnie.