(Nie) Idealny układ

Hermiona obudziła się i westchnęła cicho, rozglądając się po sypialni.

Jak co rano obudziła się samo i jak co rano zastanawiała się, dlaczego nigdy nie budzi się w ramionach blondyna?

Odpowiedź na to pytanie było banalnie proste… to jest romans, zaspokojenie cielesnych żądz.

Hermiona wstał powoli i nie śpiesząc się zaczęła się ubierać.

Wiedziała, że nie miała prawa żądać czegokolwiek od Lucjusza Malfoya, ale za każdym razem ma nadzieję, że mężczyzna zostanie z nią do rana, że poczuje coś do niej… coś więcej niż pożądanie!

Dlaczego? Na to pytanie była Gryfonka mogła odpowiedzieć bez zastanowienia… zakochała się w nim!

Jak to się zaczęło?

Hermiona po wojnie ukończyła ostatnią klasę w Hogwarcie i przyjęła posadę profesor astronomii, spotkała Lucjusza, na jednym z zebrań z zarządu szkoły, dotąd nie wiedziała, w jaki sposób zwykła rozmowa z blondynem skończyła się w łóżku?

Zaczęli się spotykać… spotykać? Zaczęli ze sobą sypiać!

Hermiona nie wiedząc, kiedy oddała serce Malfoy’owi i nie wiedziała, co ma dalej robić.

Czy wyznać mu uczucia, czy zerwać z nim znajomość? Czy jest w stanie, przetrwać bez jego bliskości? Ale czy jest gotowa być tylko jego kochanką i czekać z niepokojem na dzień, w którym znudzi się nią i zwiążę się z inną kobietą? Może najlepiej rozstać się teraz, gdy jeszcze może bez niego wytrzymać kilka godzin… potem będzie jeszcze gorzej!!

Hermiona usiadła na sofie i wzięła do ręki zaproszenie na ślub Harrego i Ginny.

Cieszyła się ze szczęścia przyjaciół, obawiała się kiedyś, czy ich przyjaźń przetrwa, gdy rozstała się z Ronem, ale nadal ją wspierali, choć rudzielec zerwał z nią kontakt, jego rodzina nadal zapraszała ją na każde święta, odwiedzała ją i kochała.

Panna Granger obracała kopertę w ręku, zastanawiając się, z kim pójść na wesele.

Kogo może zabrać? Wiedziała, z kim by chciała tam iść…, ale czy warto go zapraszać skoro wiedziała, że odmówi?

Hermiona spojrzała na zegar stojący na komodzie i z westchnieniem ruszyła na pierwsze zajęcia dzisiaj z drugorocznymi Gryfonami.

Wieczorem wróciła do swych komnat zmęczona, od razu zauważyła białego puchacza na zewnątrz, podeszła szybko do okna i otworzyła szeroko, gdy odwiązała list, sowa od razu odleciała.

Profesor astronomii usiadła przy komiku i przeczytała wiadomość.

„Dziś będę o dziesiątej, mam sprawy do załatwienia, czekaj na mnie w mojej sypialni ”

Tylko tyle… nic więcej… a czego się spodziewałaś? Kochanie? Skarbie? Nie dam rady być wcześniej, ale myślę o Tobie? Kocham cię?

Hermiona rozejrzała się po pokoju w poszukiwaniu rozwiązania swojego problemu, choć dobrze wiedziała, co powinna zrobić…

Lucjusz wszedł do sypialni  dokładnie o dwudziestej drugiej, dziewczyna siedziała na łóżku i patrzyła smutnym wzrokiem w okno, gdy go ujrzała spojrzała mu w oczy.

Dasz radę- pomyślała, zbierając się na odwagę – Jesteś przecież Gryfonką!

- Lucjuszu mogę zadać ci jedno pytanie?- Zapytała cicho, wiedząc, że za chwilę jej serce rozpadnie się na milion kawałków.

- Jakie?- usłyszała zimną odpowiedź, skuliła się w sobie, lecz po chwili wzięła się w garść.

- Pójdziesz ze mną na wesele Harrego i Ginny? Jest za miesiąc i pomyślałam, że … no że moglibyśmy iść razem- powiedziała niepewnie.

- Nie sądzę, żeby to był dobry pomysł- odpowiedział patrząc na nią poważnie.

- Dlaczego?- zapytała płaczliwie, nienawidziła się za to, że emocję biorą górę, ale nic nie mogła na to poradzić.

- Jak sobie to wyobrażasz?- zapytał z szyderczym uśmieszkiem- Wszyscy będą pytali co nas łączy, gdy odpowiemy zgodnie z prawdą, że seks raczej nie będą do mnie mile nastawieni.

- Łączy nas tylko seks?- zapytała próbując powstrzymać łzy, cisnące się do oczu.

-  Tak- padła stanowcza odpowiedź.

- Ja tak dłużej nie mogę– odpowiedziała starając się by jej głos brzmiał normalnie.

- Znaczy jak?- zapytał marszcząc brwi.

-  Sypiać z tobą, bez żadnych uczuć- powiedziała zgodnie z prawdą- Nie pomyślałeś kiedyś, żeby zostać ze mną do rana?

- Po co? – zapytał groźnie.

- Żeby… żeby  obudzić się przy mnie, żeby spędzić ze sobą trochę czasu- odparła poważnie, po czy westchnęła – Nie wpadłeś na pomysł by zaprosić mnie na randkę?

- Na randkę zaprasza się kobiety którymi jest się  zainteresowanym – odpowiedział z maską obojętności na twarzy.

- A mną nie jesteś zainteresowany?- zapytała ścierając łzę, która spłynęła jej po policzku.

- Nas łączy wspaniały seks Granger- usłyszała.

- Tylko?- spojrzała na niego z nadzieją, że zaprzeczy, że jednak mu na niej zależy, że…

- Tak- usłyszała, w tym momencie wiedziała, że na nic więcej nie może liczyć, że już nigdy nie wtuli się w jego silne ramiona, że jej marzenia o wspólnej przyszłości, pozostaną na zawsze tylko marzeniami.

- Dobrze więc- odparła i podeszła do niego i pocałowała namiętnie, odpowiedział od razu, podniósł ją i zaniósł na łóżko, kochali się namiętnie, Hermiona chciała zapamiętać tę noc, oddawała mu się z entuzjazmem, całowała go i pieściła najczulej jak potrafiła.

Gdy Malfoy zasnął wtuliła się w niego i zapłakała cicho, wiedziała że musi odejść, że nie może być jego kobietą.. kobietą którą do siebie wzywa, lub do której przychodzi gdy ma ochotę na sex.

Wiedziała, że gdy zostanie do rana, obudzi się sama, Lucjusz specjalnie wstanie wcześniej, by nie dać jej nadziei na normalny związek.

Wstała po cichu i ubrała się powoli, chcąc odwlec moment rozstania z mężczyzną którego pokochała, był jej pierwszym i ostatnim kochankiem, wiedziała że gdy się zakocha  odda serce na zawsze, niestety wybrała mężczyznę niezdolnego  lub niechcącego odwzajemnić jej uczucia.

Z Ronem nie łączyła jej miłość, raczej była to przyjaźń połączona z pragnieniem bycia z kimś związanym, pragnienia należenia do  kogoś…

Hermiona podeszła do biurka Malfoya i napisała kilka słów na kartce, po czym położyła ją na poduszce, pocałowała go w policzek i wyszła z pokoju, wiedząc  że zostawia tam serce.

Weszła do swojej sypialni i rzuciła się na łóżku płacząc, nie mogła tam zostać, wiedziała że postąpiła słusznie   ale czy poradzi sobie bez mężczyzny którego kochała?

Może gdyby nadal była jego kochanką, po jakimś czasie zaprosiłby ją na kolację lub do restauracji?

Może spędziłby z nią trochę czasu? Może … może by ją pokochał?

Następnego dnia była sobota, nie chciała wstawać z łóżka, napisała liścik do Ginny opisujący wczorajsze zdarzenie, rudowłosa  zjawiła się po godzinie z masą chusteczek i całym pudełkiem ciastek.

- Mionka – zawołała i położyła się obok przyjaciółki przytulając ją mocno, jako  jedyna wiedziała o „związku „ Hermiony z Malfoyem.

- Musiałam to zrobić – zapłakała Hermiona.

- Wiem Hermi- odparła Ginny współczująco – Kochasz go, nie mogłaś inaczej postąpić.

- Jestem tego świadoma- powiedziała cicho starsza dziewczyna – Ale to wcale nie pomaga!!

- Może jednak  on coś do ciebie czuję?- zapytała chcąc ją pocieszyć.

- Nie Gin – odpowiedziała Hermiona smutnym głosem – Dał mi wyraźnie do zrozumienia, że łączy nas tylko seks.

- Oj Mionka – wyszeptała Ginny i przytuliła ją mocniej.

Od dnia w którym Hermiona odeszła od Malfoya minął tydzień, siedem cholernych dni, wypełnionych zajęciami, płaczem, chęcią pójścia do niego i pogodzenia się z faktem, że nic dla niego nie znaczy, przeklinania go i próby życia bez serca.

Najgorzej było  siódmego dnia, gdy Ginny namówiła ją na wyjście do Hogsmeade, gdy wracały z zakupów, profesor Astronomii  przechodząc obok najlepszej restauracji w miasteczku, zauważyła Lucjusza Malfoya w  towarzystwie pięknej brunetki, siedzących przy stoliku. Nagle Malfoy jakby wyczuł jej wzrok spojrzał w okno i ich oczy się spotkały, Hermiona ujrzała w jego spojrzeniu wyższość i lekceważenie, szybko się odwróciła i nie zważając na rudowłosą teleportowała się do Hogwartu, szybko ruszyła do gabinetu dyrektora, który z lekkimi oporami przyznał jej tydzień urlopu, była Gryfonka spakowała się i przeniosła do domu rodziców, by w spokoju próbować dojść do ładu ze swoimi uczuciami. Wiedziała, że zachowuje się nieracjonalnie, widziała tylko Malfoya, wolnego mężczyznę z kobietą w restauracji… nie powinna rzucać wszystkiego i uciekać na drugi koniec świata, ale wiedziała też, że choć pragnęłaby Lucjusz był szczęśliwy, chciała być na miejscu tamtej kobiety, chciała siedzieć naprzeciwko niego  , patrzyć na niego, czuć się coś warta…

Państwo Granger ucieszyli się z odwiedzin córki, odkąd przywróciła im pamięć dwa lata temu, spotykali się co miesiąc, nadal mieszkali w Australii, nie mając ochoty wracać do Anglii.

Hermiona nie czuła się dobrze w domu rodziców, lecz nie chcąc ich martwić, starała się  przy nich udawać szczęśliwą, choć przychodziło jej to z trudem.

Piątego dnia pobytu postanowiła zwiedzić miasteczko w którym mieszkali rodzice, pochodziła po kilku sklepach, kupiła parę drobiazgów… postanowiła posiedzieć na plaży przed powrotem do domu, usiadła na piasku, próbując wbić sobie do głowy, że jest szczęśliwa… jej rodzice są zdrowi i znów pamiętają, że mają córkę, przyjaciele zaczynają wspólne życie.. a ja… a ja kiedyś jeszcze się zakocham… może za dwadzieścia… trzydzieści lat, odzyskam serce…

- Dobrze się ukryłaś- usłyszała nad sobą głos, który słyszała w każdym śnie, uniosła wzrok i spotkała się z stanowczym spojrzeniem Lucjusza Malfoya.

- Co tu robisz?- zapytała zdumiona.

- Przyjechałem na wakacje- warknął i chwyciwszy ją pod ramię podniósł do góry, po czym nie zważając na jej protesty pocałował namiętnie – Już nigdy nie zostawiaj mi cholernej kartki, na cholernej poduszce!

- Dlaczego?- zapytała ze łzami w oczach – Co tu robisz?

- Szukam cię – odparł wściekły – Myślisz, że co?

- A po co mnie szukałeś?- zapytała, a maleńka iskierka nadziei zaczęła tlić się w jej wnętrzu.

- Może dlatego, że ta cholerna kartka, spadła na podłogę  i dopiero wczoraj Mrużka, sprzątając moją sypialnie ją znalazła!- odpowiedział przytulając ją mocno.

- Jak to wczoraj?

- Normalnie – mruknął – Myślałem, że obraziłaś się, bo nie zaprosiłem cię do cholernej restauracji, więc zachowałaś się jak inne kobiety i odeszłaś, by mnie zmusić do płaszczenia się przed tobą i obsypywania cię drogimi prezentami, a ty odeszłaś ponieważ się we mnie zakochałaś!!

- Ale co..- zaczęła lecz przerwał jej czułym pocałunkiem.

- Czemu mi nie powiedziałaś?- zapytał patrząc jej w oczy.

- Czego?

- Tego- warknął i pokazał jej kartkę, zarumieniła się wiedząc co jest na niej napisane.

Wybacz, ale ja nie mogę dłużej udawać, że seks jest jedyną rzeczą której od ciebie chcę!!

Chcę jeszcze byś budził się przy mnie każdego ranka, byś zasypiał ze mną, byś spędzał ze mną czas i … byś mnie kochał, tak jak ja ciebie!

Wiem, że nic do mnie nie czujesz, zrozumiałam to doskonale, dlatego odchodzę, życzę ci szczęścia.

   Kocham cię

       Hermiona

- Kochasz mnie!- powiedział stanowczo.

- Tak- przyznała cicho i znów zawładnął jej ustami.

- To dobrze – odparł i z krzywym uśmiechem wyciągnął aksamitne pudełeczko z kieszeni i otworzył je, Hermiona westchnęła zachwycona złotym pierścionkiem znajdującym się w środku- Wyjdziesz za mnie?

- Czy ty mi się oświadczasz?- zapytała zdumiona , a zarazem szczęśliwa.

- Nie, pytam o godzinę- prychnął przewracając oczami- Oczywiście, że ci się oświadczam!

- Ale ty mnie nie kochasz..

- Kocham- odparł poważnie i pocałował ją namiętnie.

- Więc dlaczego powiedziałeś, że łączy nas tylko seks?- zapytała cicho.

- Od rozwodu z Narcyzą obiecałem sobie, że nie zwiążę się na poważnie z żadną kobietą, ale pojawiła się pewna seksowna Gryfonka i zabrała mi serce, ale nie chciałem się przyznać, że cię kocham, ponieważ nie wiedziałem czy czujesz to samo, a nie zostawałem do rana z jednego powodu..- powiedział i spojrzał w jej oczy-  wiedziałem, że gdy będziesz budzić się w moich ramionach, zatrzymam cię przy sobie, choćby siłą!

- Nie musiałbyś używać siły – odparła z promiennym uśmiechem i chwyciła w dłonie jego twarz – Kocham cię Lucjuszu Malfoy i z radością zostanę Twoją żoną!

Malfoy uśmiechnął się triumfalnie i włożył jej na palec pierścionek po czym przyciągnął ją do siebie i pocałował namiętnie.

Hermiona przedstawiła rodzicom Lucjusza, spędzili z nimi jeszcze jeden dzień po czy teleportowali się do rezydencji Malfoya.

Leżąc w wielkim łożu Hermiona wtuliła się z uśmiechem w blondyna.

- Obiecaj, że jak rano się obudzę, to będziesz przy mnie – wyszeptała patrząc na niego poważnie.

- Będę tu- przyrzekł i pocałował ją w czubek głowy.

- Lucjuszu mam jeszcze jedno pytanie..- zaczęła niepewnie Hermiona.

- Jakie?

- Kim była ta kobieta w restauracji? – zapytała szybko, bojąc się odpowiedzi.

- Czyżbyś była zazdrosna?- zaśmiał się, a gdy poczuł jej łzy na swojej piersi, przeturlał się tak, że leżała pod nim i scałował łzy z jej twarzy- Maleńka nie masz powodu by być zazdrosna o Astorie!

-  Nie mam?- zapytała patrząc na niego niepewnie- Nie spotkasz się już z nią?

- Tego nie mogę ci obiecać, wręcz przeciwnie będę się z nią często spotykał, ty zresztą też – odparł z krzywym uśmieszkiem.

- Nie chcę – powiedziała przytulając go mocno.

- Maleńka, gdybyś poczekała, zobaczyłbyś że po chwili dołączył do nas Draco- odpowiedział Lucjusz całując ją czule- Astoria jest jego narzeczoną.

- Narzeczoną Draco? – chciała się upewnić, a gdy przytaknął zarumieniła się – Więc jej nie kochasz?

- Kocham tylko ciebie – powiedział poważnie.

- Ja ciebie też – wyszeptała i pocałowała go gorąco.

Dwa tygodnie później Hermiona tańczył z Harrym na jego weselu.

- Ceremonia była przepiękna –powiedziała była Gryfonka z uśmiechem.

- Cały czas bałem się, że Gin powie nie – wyznał Potter z zakłopotanym uśmiechem- Gdy wreszcie się zgodziła kamień spadł mi z serca!

- Idiota- zaśmiała się – Przecież Ginny świata poza tobą  nie widzi!

- A ja za nią – przyznał radośnie, po czym spoważniał – Jesteś szczęśliwa?

- Bardzo- odparła poważnie.

- Odbijany – usłyszeli i już w następnej chwili Harry tańczył z  Ginny, a Hermiona znalazła się w ramionach przystojnego blondyna.

- Stęskniłam się za tobą – mruknęła przytulając się do niego mocniej.

-Myślisz, że dlaczego odbiłem cię z rąk Pottera?- zapytał ze śmiechem i schylił się by pocałować ją czule.

Gdy Hermiona pojawiła się w towarzystwie Malfoya, wszyscy byli w szoku, lecz po chwili przestali się nimi interesować skupiając uwagę na parze młodej.

- Nie pragniesz takiej ceremonii? Z gośćmi i …- odezwał się po chwili tańca Lucjusz.

- Nasz ślub był wyjątkowy i nic bym w nim nie zmieniła!- przerwała mu stanowczo, uśmiechając się figlarnie- zmieniłabym natomiast długość miesiąca miodowego!!

- Naprawdę?- zapytał seksownie unosząc brwi  w górę- A jak?

- Przedłużyłabym go co najmniej o  tydzień!- wyznała stając na pacach i całując go lekko.

Pobrali się tydzień temu w otoczeniu rodziny i najbliższych przyjaciół.

Draco po przezwyciężeniu szoku w którym znalazł się, gdy dowiedział się, że jego macochą zostanie nie kto inny a Granger, życzył ojcu i Hermionie szczęścia.

W związku ze ślubem Ginny i Harrego, na którym Hermiona musiała być obecna jako druhna panny młodej, ich miesiąc miodowy trwał pięć dni.

- Sądzę, że możemy wyjechać na dwa tygodnie – powiedział Malfoy z tajemniczym uśmiechem.

- Naprawdę?- spojrzała na niego z nadzieją.

- Zabiorę żonę, do domku na plaży, do którego nikt się nie dostanie przez najbliższe czternaście dni- wyznał patrząc na nią czule.

- Będziemy tylko we dwoje?- zapytała, a gdy przytaknął pocałowała go szybko w usta, gdy Malfoy próbował zaprotestował przeciw tak krótkiemu pocałunkowi, Hermiona roześmiała się i pocałowała go namiętnie.

Hermiona obudziła się rano nie otwierając oczu  wyciągnęła rękę, chcąc przytulić się do męża, gdy natrafiła na pustkę, uniosła powieki i uśmiechnęła się lekko  wiedząc dokładnie co mogło zmusić Lucjusza do wstania z łóżka i zostawienia w nim nagiej żony.

Hermiona ubrała koszulę blondyna i ruszyła do drzwi znajdujących się naprzeciwko ich sypialni.

Uchyliła je cicho i z czułym uśmiechem obserwowała swojego męża ubranego jedynie w spodnie  trzymającego na rękach ich pięciomiesięczną córkę.

-Córeczka tatusia- zaśmiała się Hermiona, mąż oderwał zachwycone spojrzenie od dziewczynki i zwrócił go na żonę, podszedł do niej i złożył na jej  ustach czuły pocałunek.

- Myślałem, że będziesz dłużej spała i zdążę do ciebie wrócić- powiedział cicho, układając córeczkę w łóżeczku.

Hermiona wtuliła się w męża i razem z nim wpatrywała się w śpiącą kruszynkę.

- Wiesz, że Jean owinęła sobie ciebie wokół maleńkiego paluszka?- zapytała Hermiona, wychodząc z mężem z pokoju córki.

- Tak samo jak ty i Kevin – odparł ze śmiechem, przed powrotem do łóżka zajrzeli jeszcze do pokoju ich trzyletniego synka, który spał słodko wtulony w pluszowego smoka.

- Mój skarbek- szepnęła czule Hermiona, okrywając synka dokładniej kołderką i całując go w policzek.

- Nasz skarb poprawił ją Lucjusz zamykając cicho drzwi, po czym wziął żonę na ręce i skierował się do sypialni- A teraz Pani Malfoy, czas zająć się Panią.

- Na to czekałam – odparła uwodzicielskim głosem i pocałowała męża namiętnie.