Jak przerwać swaty rudej?

 Hermiono, czekamy na ciebie. Mamy nadzieję, że w tym roku nas odwiedzisz!

Ron także będzie z Lavender (wierz mi, nie jestem tym zachwycona), Harry przybędzie z Susan, nawet Neville nas odwiedzi. Wiem, że nie chcesz, by chłopaki dowiedzieli się o Wiesz Kim, ale czas już skończyć z tajemnicami!

Proszę cię Hermi, przyjedź!

                             Twoja najlepsza przyjaciółka, Ginny.

Hermiona westchnęła wpatrując się w list od rudowłosej, po czym wstała i skierowała się do gabinetu męża. Gdy weszła uniósł głowę znad papierów i spojrzał na nią.

- Już się stęskniłaś?- zapytał z ironicznym uśmiechem.

- Nie – warknęła i usiadła mu na kolanach.

- Naprawdę?- zapytał unosząc wysoko brwi.

- Dobra, może trochę- westchnęła i przytuliła się do niego.

- Co się stało?- spojrzał na nią uważnie.

- Ginny znowu napisała, a ja…no …wiesz – zaczęła, ale przerwała chowając twarz w zagłębieniu jego szyi.

- Chcesz jechać, ale boisz się ich reakcji- powiedział za nią.

- Tak- wyszeptała.

- Skarbie jeżeli chcesz możesz jechać sama, a ja…

- Nie – przerwała mu stanowczo- Jeżeli ja mam tam jechać, to ty jedziesz ze mną!

- Maleńka zrobię co będziesz chciała – odparł i pocałował ją czule- Diabeł będzie miał ubaw!

- Kocham cię i dziękuję!- krzyknęła szczęśliwa  i objęła  go za szyję – Obiecuję, że nie pozwolę, abyś źle się czuł u Ginny i Blaise’a!

- Skarbie u diabła zawszę się dobrze czuję, to towarzystwo będzie mi przeszkadzało – zaśmiał się.

- Będę tam – wyszeptała z ustami przy jego ustach- I będę cię bronić jak lwica!

- Moja Gryfonka- mruknął całując ją namiętnie- Ale to ja będę cię chronił kocico!

- Dobrze mój Smoku- powiedziała z promiennym uśmiechem- Dasz mi kartkę i pióro?

Hermiona siedząc nadal na jego kolanach napisała krótki liścik do przyjaciółki:

Będziemy! Mam nadzieję, że nie dojdzie do rękoczynów!

   Tęsknie, Miona.

- Czekaj, jeszcze ja coś napiszę do Diabła- powiedział Draco i odebrał żonie pióro.

Diable pamiętaj o litrach Ognistej Whisky! Jeżeli mam wytrzymać z bliznowatym i łasicą, muszę mieć  jakiś środek znieczulający!

 - Draco!- krzyknęła oburzona Hermiona.

- Inaczej się nie da- blondyn wzruszył ramionami.

- Kretyn- mruknęła była Gryfonka i wstała z jego kolan kierując się do drzwi – Ale ostrzegam, jeżeli się upijesz zostawię cię u Zabinich, a ja wrócę do domu sama. Za to jak będziesz trzeźwy, założę tę koronkową koszulkę nocną i…

- Tą zieloną?- przerwał jej, patrząc na nią pożądliwie.

- Tą samą i jeżeli nie będziesz pijany, pozwolę ci ją zdjąć- powiedziała, po czym wyszła z gabinetu kołysząc seksownie biodrami.

- Cholera- szepnął Draco odpinając górne guziki koszuli- Ta kobieta jest niebezpieczna!

*****

Ginny patrzyła na swoją rodzinę z uśmiechem. Pierwszy raz od roku, cała rodzina była razem.

Blaise podszedł do niej i objął ją ramionami kładąc dłoń na jej jeszcze płaskim brzuchu.

- Jak się ma moja maleńka żonka i mały Zabini?- zapytał czule.

- A skąd wiesz, że to nie będzie mała Zabini?- zaśmiała się.

- Wtedy też będę szczęśliwy – powiedział poważnie.

Ginny już miała odpowiedzieć, gdy przerwał jej dzwonek do drzwi. Spojrzała na męża zdenerwowana.

- Ty idź otwórz, a ja im powiem- postanowiła oddychając głęboko.

- Wszystko będzie dobrze- wyszeptał jej do ucha, po czym poszedł otworzyć.

- Muszę wam coś powiedzieć- powiedziała głośno Ginny. Wszystkie głowy zwróciły się w jej stronę - Zaraz pojawi się tu Hermiona z mężem.

- Ona wyszła za mąż?!- zdumiał się Ron - Kto ją chciał?

- Ktoś inteligentny, który widzi jaka to wspaniała kobieta- odezwał się Draco stojąc w drzwiach z Hermioną i Blaisem.

- Malfoy!- krzyknął rudzielec, patrząc na nich w szoku.

- Zgadłeś idioto- warknął blondyn z wrednym uśmieszkiem.

- Co tu robi?! – zapytał wściekle siostrę.

- Jest naszym gościem, tak samo jak ty- powiedziała Ginny poważnie.

- I moim mężem- dopowiedziała Hermiona z uśmiechem, biorąc Draco za rękę.

- Wyszłaś za niego?- zapytał zdumiony Harry.

- Tak – odparła patrząc na niego z niepokojem.

Potter podszedł do nich i wyciągnął rękę w stronę blondyna.

- Jeżeli sprawiłeś, że Herm wróciła do nas i w dodatku szczęśliwa, jestem ci wdzięczny i powinniśmy zapomnieć o dawnych urazach- powiedział. Draco spojrzał na niego zszokowany, po czym uścisnął mu dłoń.

- Pierwszy raz się z tobą zgadzam- odparł poważnie.

- Dziękuję – krzyknęła Hermiona i rzuciła się na szyję przyjacielowi.

- Ron...- zaczęła, ale przerwała na widok miny przyjaciela.

- Nie proś mnie Hermiono – wycedził przez zaciśnięte wargi – Dla mnie już nie istniejesz!! Lav idziemy!- powiedział i wraz z blondynką opuścili dom Zabinich.

- O jednego mniej- mruknął Draco i przytulił żonę – Skarbie nie przejmuj się nim.

- Nie przejmuje- powiedziała z lekkim uśmiechem – Jeżeli ktoś nie akceptuje mojego męża, nie jest dla mnie nikim ważnym!

- Masz rację – odezwała się Ginny i pociągnęła ją i Draco do salonu, gdzie reszta rodziny Wesleyów przywitała się z nimi serdecznie.

- Jak to się stało, że jesteście razem?- zapytała Pani Weasley, gdy wszyscy usiedli przy stole.

- Jestem nieustępliwy – powiedział Draco z krzywym uśmieszkiem.

- Diabeł zmusił Draco, żeby przyszedł do nas, a ja zmusiłam Hermionę- odpowiedziała za niego Ginny- Ale za bardzo nie poprawiły się ich relacje…

- Jak się miały poprawić, skoro cały czas, szeptaliście między sobą, a my z Mioną czuliśmy się niekomfortowo?- Draco zapytał ją z wrednym uśmieszkiem.

- Nieprawda!- krzyknęła zbulwersowana Ginny- Prawda Miona?

- Niestety Draco ma rację. Jesteśmy razem tylko dlatego, że chcieliśmy uniknąć Twoich swatów Gin– odpowiedziała Hermiona z przepraszającym uśmiechem.

- My was zeswataliśmy – mruknęła Ginny pod nosem nabijając pieczeń na widelec.

- Uaaa, Diable twoja żona jest niebezpieczna- zaśmiał się Draco.

- Wiedział o tym … chyba- powiedział Harry rozbawiony.

- Blaise, czy mogę rzucić na nich jakąś maleńką klątewkę?- zapytała Ginny z proszącą minką męża.

- Przykro mi wiewióreczko, ale nie- odparł poważnie Zabini.

- Szkoda- westchnęła, po czy uśmiechnęła się do niego promiennie- Ale ty możesz, prawda?

- Ginny- upomniała ją Pani Weasley.

- Oj dobrze – rudowłosa mruknęła pod nosem- Jak urodzę, to się zemszczę!

- Na pewno maleńka- powiedział Zabini ze śmiechem.

- Śmiejcie się, śmiejcie – prychnęła, po czym wstała od  stołu i pociągnęła Hermionę do kuchni- Mów!

- Ale co?- zapytała Hermiona.

- Oj dobrze wiem, że chciałaś żeby Ron zachował się inaczej – mruknęła siadając na blacie.

- Oczywiście, że chciałam – przyznała wzdychając.

- Pogadam z nim- obiecała Ginny.

- Dobrze- odparła Hermiona- Wiesz, bałam się jak wszyscy zareagują, ale teraz cieszę się, że nie muszę ukrywać swojego  małżeństwa.

- I tak będę się upierać, że to ja was wyswatałam!- prychnęła Ginny.

Hermiona roześmiała się i ruszyła za rudowłosą z powrotem do jadalni. Usiadła obok męża, który pochylił się nad nią i pocałował w policzek.

- Wszystko w porządku?- zapytał cicho.

- W jak najlepszym- zapewniła z uśmiechem.

Przypomniała sobie, jak naprawdę zaczęła się ich wspólna droga.

Hermiona siedziała w swoim mieszkaniu i czytała książkę, gdy usłyszała stukanie w okno. Wstała szybko i otworzyła okno pozwalając wlecieć śnieżnobiałej sowie z listem przywiązanym do nóżki.

„ Granger, Diabeł wygadał się, że Twoja ruda przyjaciółeczka postanowiła nas wyswatać, więc radzę żebyśmy udawali na kolacji, że się tolerujemy, by dała nam spokój”

- On i jego genialne pomysły – prychnęła Hermiona i wyciągnęła papier i pióro.

„ Malfoy nie sądziłam, że będę miała jeszcze okazję to powiedzieć, ale… jesteś kretynem! Jeżeli zobaczy, że się lubimy będzie jeszcze bardziej naciskać!”

Przywiązała list do nóżki sowy i wypuściła ją przez okno.

„ Więc co mamy zrobić WIEM - WSZYSTKO - LEPIEJ - OD – CIEBIE – PEŁZAJĄCY - ROBAKU?!”

Hermiona parsknęła śmiechem i odpisała:

„ Nie nazwałabym cię robakiem, tylko tlenioną fretką, a co do tego co powinniśmy robić, to uważam (a wierz mi, że wiem lepiej od ciebie co należy zrobić), że musimy po prostu przez to przebrnąć!”

„ No nie Granger, jesteś genialna! (TO BYŁ SARKAZM!) Zaraz u ciebie będę, nie chce mi się pisać!”

- Że co?!- Hermiona pisnęła i szybko ogarnęła mieszkanie i przebrała się. Chwilę później usłyszała pukanie do drzwi.

- Cześć Granger- przywitał się Draco stojąc nonszalancko oparty o framugę.

- Witaj- odparła i wpuściła byłego ślizgona do środka.

- Ładnie- mruknął Draco rozglądając się po przytulnym wnętrzu.

- Dziękuję – powiedziała rumieniąc się – Siadaj, napijesz się czegoś?

- Ognistej- odparł zajmując miejsce na kanapie.

- Nie mam- przyznała wzruszając ramionami- Nie piję alkoholu. Masz do wyboru kawę, herbatę, sok lub piwo kremowe.

- Kawę – mruknął. Gdy już usiadła w fotelu blondyn spojrzał na nią uważnie- I co robimy?

- Siedzimy- odparła z wrednym uśmieszkiem.

- Nie wkurzaj mnie- warknął – Nie chcę być swatany!

- Witaj w klubie – powiedziała wzdychając- Zamówmy sobie takie same koszulki z napisem „GINEWRO ZABINI NIE WTRĄCAJ SIĘ W MOJE  ŻYCIE UCZUCIOWE!”

- Ja bym napisał „ WIEWIÓRO ODCZEP SIĘ OD MOJEGO BOSKIEGO CIAŁA, BO WIEM ŻE CHCESZ MNIE ZESWATAĆ ZE SWOJĄ PRZYJACIÓŁKĄ TYLKO DLATEGO, ŻEBY SIĘ DOWIEDZIEĆ, CZY NAPRAWDĘ JESTEM TAKI WSPANIAŁY W ŁÓŻKU!”- odpowiedział z uśmieszkiem samozadowolenia.

- Raczej na koszulkę by ci się nie zmieściło, ale na Twoje wybujałe ego pasuje idealne – prychnęła.

- Żebyś wiedziała- powiedział poważnie i oboje wybuchneli śmiechem.

- No więc tak na poważnie, co robimy?- zapytała Hermiona, gdy oboje się uspokoili.

- Nie wiem – odparł Draco wzruszając ramionami- Ale musimy coś wymyślić do niedzieli.

- To mamy jeszcze pięć dni. Nie jest źle- westchnęła Hermiona i uśmiechnęła się do niego wrednie- Powinno ci starczyć czasu, na choć jeden pomysł!

- Jesteś wredna Granger. I Ruda chce mnie z Tobą zeswatać?!- oburzył się Malfoy.

- Ja nie jestem wredna, tylko prawdomówna, więc nie martw się, pierwsze miejsce w wielkości wredoty wciąż należy do ciebie i coś mi się zdaje, że nie jesteś zagrożony!- odpowiedziała ze śmiechem.

- Mogłabyś powtórzyć to przy Zabinich?- zapytał z proszącą miną.

- Dlaczego?- zdziwiła się.

- Bo jak usłyszą, jaka jesteś nieznośna, będą mnie błagać o przebaczenie, że chcieli nas połączyć!- powiedział z krzywym uśmieszkiem.

- Raczej będą mnie prosić na kolanach, żebym nie miała im za złe, chęci zeswatania nas- odparła i pokazała mu język.

- Cięty język – mruknął Draco.

- Uczę się od mistrza- odpowiedziała z promiennym uśmiechem.

- Ode mnie?- zapytał patrząc na nią z wysoko uniesionymi brwiami.

- Nie schlebiaj sobie- prychnęła – Miałam na myśli Ginny!

- Mówiłem już, że jesteś wredna?- zapytał.

- Mówiłeś- zaśmiała się się- Więc wymyśl coś innego!

- Jesteś…

- No dajesz- zachęciła go Hermiona.

- Nie przeszkadzaj, myślę!- warknął.

- To dlatego tyle dymu tutaj – powiedziała z wrednym uśmieszkiem- Nie myśl tyle, bo z mózgu ci para wylatuje!

- Jesteś niereformowalnie, nieetycznie i nienormalnie denerwującą byłą Gryfonką, a Gryfoni wszyscy mają coś z psychiką, więc muszę przyznać, że z tobą nie jest jeszcze tak źle… ale wracając do rzeczy… Jesteś ślepą dziewczyną, która nie widzi cudownego, wspaniałego, wysportowanego mężczyzny za którym oglądają się wszystkie kobiety!

- O Merlinie! – zawołała i złapała go za ramię – Przepraszam Draco, ja…

Malfoy uśmiechnął się dumnie.

- Ja nie wiedziałam, że Wiktor Krum przyjechał do Anglii!- dokończyła i parsknęła śmiechem.

Blondyn wpatrywał się w nią zszokowany po czym przyciągnął ją do siebie i pocałował namiętnie.

Hermiona zesztywniała zdumiona, lecz po chwili oddała pocałunek z pasją.

- Dlaczego to zrobiłeś?- wyszeptała, gdy oderwali się od siebie.

- Nie wiem- odparł poważnie, po czym uśmiechnął się się- Ale podobało mi się.

- Mi też- przyznała rumieniąc się.

- Pięknie wyglądasz jak się rumienisz- powiedział i znów zaczął ją całować.

 - Draco, co my robimy?- zapytała po chwili.

- Całujemy się – mruknął.

- Ale…

- Hermiono, może wiewiórka ma rację i do siebie pasujemy?- zapytał wzruszając ramionami.

- Chcesz spróbować?- zapytała cicho.

- Tak- odpowiedział patrząc na nią z czułym uśmiechem.

- Ja też – powiedziała i pocałowała go szybko- A co powiemy Ginny?

- Pozwolimy jej myśleć, że dzięki niej jesteśmy razem- odparł z wrednym uśmieszkiem- Niech się cieszy!

- Jakiś ty miły – zakpiła.

- Będę miły dla ciebie – wymruczał jej do ucha.

- Mam nadzieję – mruknęła i pocałowała go namiętnie.

Hermiona spojrzała z uśmiechem na męża.

- Wiesz, kocham cię- wyszeptała mu do ucha.

- Domyśliłem się skarbie – odszepnął i pocałował ją czule.

- Niby jak?- zapytała rozbawiona.

- Wyszłaś za mnie- odpowiedział z zabójczym uśmiechem.

- Twoim oświadczynom nie można było się oprzeć!- powiedziała poważnie.

- Draco, o co ci chodzi?- zapytała Hermiona patrząc na swojego chłopaka zaniepokojona.

- No przecież mówię!- zawołał zdenerwowany.

- Ale ja nie wiem o czym!

- Jak nie wiesz? Od godziny gadam! Nie mogłaś mi powiedzieć, że niezrozumiale? – zapytał oburzony.

- Chciałam, ale za każdym razem, gdy otwierałam usta, krzyczałeś, że mam nie przeszkadzać!

- No bo nie powinnaś- mruknął i opadł obok niej na kanapę.

- Malfoy, powiesz mi o co chodzi?- zapytała przymilnie.

- Mówiłem, ale oczywiście mnie nie zrozumiałaś!- odpowiedział wściekle.

- I to niby moja wina?- zdziwiła się Hermiona.

- A kogo, moja?- zapytał zły.

- Draco, powiedz mi o co chodzi!- zażądała.

- Za miesiąc masz ubrać białą suknie, welon i co tam chcesz. Masz stanąć ze mną przed księdzem i powiedzieć TAK, gdy zapyta czy chcesz pojąć mnie za męża!- powiedział poważnie.

- Draco…- wyszeptała zdumiona, po czym uśmiechnęła się promiennie – To były oświadczyny?

- A co innego?- zapytał przytulając ją mocno.

- Och, kocham cię – zawołała i pocałowała go czule.

- Ja ciebie też skarbie – odpowiedział z uśmiechem – Ale żeby nie było potem niedomówień… Wyjdziesz za mnie?

- Żeby nie było potem niedomówień- powtórzyła wtulając się w niego- Moja odpowiedź brzmi TAK!

- Hermiono o czym tak szepczecie? – zapytała Ginny patrząc na nich rozbawiona.

- Wiesz Gin, chyba jednak ty nas zeswatałaś – powiedziała ze śmiechem Hermiona.

- A widzicie! Mówiłam?!- zawołała rozpromieniona rudowłosa- Czekaj Herm!

Ginny wybiegła z pokoju, lecz zaraz wróciła z kartką i piórem.

-Chcę to na piśmie!- powiedziała poważnie- Oprawię sobie to w ramkę! A ty Draco się tak głupio nie uśmiechaj, musisz się podpisać!

- Za Hermionę mogę nawet zrobić ci z tego plakat!- odpowiedział Draco i pocałował żonę czule.