Tajemnicza wybranka Draco

 Najpierw kilka wiadomości ....

1. Ta miniaturka nie jest zbetowana ! Napisałam ją na prośbę ichhassedich, nie wiem czy wyszła oceńcie sami!

2. Następna miniaturka pojawi się we wtorek :-)

3. Wczoraj wysłałam ♥ι ωαит уσυ♥ mojej wspaniałej becie nową miniaturkę , która ma 21 stron! Wiem oszalałam :-) Trzymajcie za nią kciuki , żeby nie załamała się moimi błędami!

A teraz zapraszam do czytania!

- Harry powiesz mi, co się z tobą dzieje?- zapytała Hermiona patrząc zaniepokojona na przyjaciela.

- Nic, a co ma się dziać?- mruknął unikając jej wzroku.

- Jak to, co? Zerwałeś z Ginny dwa lata temu, nie umawiasz się z żadną dziewczyną …

- Nie chcę – powiedział stanowczo.

- Ale Harry…

- Hermiono, naprawdę wszystko w porządku!- zapewnił Harry.

- Nie prawda- odpowiedziała Hermiona- A ja się martwię!

- Nie masz o co- powiedział poważnie- W Twoim stanie, raczej to niewskazane!

- Mój stan, niczemu nie przeszkadza- prychnęła kładąc dłonie na swoim zaokrąglonym brzuchu.

- Twój mąż uważa inaczej- zaśmiał się Harry.

- Lucjusz jest nadopiekuńczy- powiedziała Hermiona z czułym uśmiechem- Ale za to go kocham. Ale ty nie zmieniaj tematu!

- Dobrze, mam kogoś!- wyznał Harry.

- Kogo? Jak ma na imię?  Znam ją?- zaczęła zadawać pytania.

-Znasz- odpowiedział rumieniąc się- Hermiono  nie powiem ci dzisiaj kto to jest…

- Ale dlaczego?!- oburzyła się.

- Powiem ci jak wrócisz z wakacji – obiecał.

- Mam czekać dwa tygodnie?- westchnęła, gdy przytaknął- Dobra, ale odpowiedz mi na jedno pytanie… Jesteś szczęśliwy?

- Bardzo- odparł poważnie.

- Cieszę się- powiedziała z uśmiechem – Muszę iść, zanim Lucjusz zacznie się niepokoić, jeszcze czeka nas spotkanie z Draconem.

- A stało się coś?- zainteresował się Harry.

- Chce nam przedstawić swoją dziewczynę- odparła.

- Dziewczynę?- powtórzył Harry marszcząc czoło.

- Tak, muszę iść pa!- powiedziała, pocałowała przyjaciela w policzek i teleportowała się do domu.

Weszła do salonu i z uśmiechem spojrzała na Draco siedzącego na kanapie.

- Cześć, nie ma jeszcze Lucjusza?- zapytała siadając obok niego.

- Nie- mruknął zamyślony blondyn.

- Stało się coś?- zapytała patrząc na niego uważnie- Miałeś przyjść z dziewczyną.

- Nie mam dziewczyny – odparł i schował twarz w dłoniach- Cholera Hermiono, jak ojciec się dowie, to mnie  wydziedziczy!

- O czym ty mówisz?- zapytała zdziwiona Hermiona.

- Zakochałem się – wyznał Draco – I niestety to nie spodoba się ojcu!

- Lucjusz chce żebyś był szczęśliwy!- powiedziała stanowczo Hermiona- Na pewno nie będzie miał nic przeciwko twojej wybrance!

- No właśnie, dochodzimy do sedna!- mruknął blondyn.

- Jak to?- zdziwiła się Hermiona, lecz Draco nie zdążył odpowiedzieć, ponieważ z kominka wyszedł Lucjusz Malfoy.

- Nie mów nic ojcu- wyszeptał szybko Draco. Hermiona przytaknęła i z uśmiechem podeszła do męża.

- Witaj kochanie – powiedziała i pocałowała męża czule.

- Cześć skarbie – odpowiedział i przytulił ją do siebie – Jak się czujesz?

- Dobrze – odparła i pociągnęła go w stronę kanapy. Draco przesiadł się na fotel, po czym spojrzał na ojca i macochę niepewnie.

- Gdzie jest ta dziewczyna którą mieliśmy poznać?- zapytał Lucjusz, siadając wygodnie i obejmując żonę.

- Nie mam… znaczy zerwaliśmy- plątał się Draco – Kiedy wyjeżdżacie?

- Jutro z samego rana- odpowiedział Lucjusz, patrząc uważnie na syna- Stało się coś?

- Ojcze, co byś zrobił, gdybym wybrał osobę, którą możesz nie zaakceptować?- zapytał Draco poważnie.

- O kim mówisz?- warknął Malfoy.

- Lucjuszu- szepnęła Hermiona wtulając się w męża.

- Przepraszam- mruknęła Lucjusz całując ją w czoło- Postaram się nie podnosić głosu, Draco kim ona jest?

- Odpowiedz na pytanie- powiedział Draco.

- Synu…- zaczął groźnie Lucjusz, lecz odetchnął głęboko, gdy poczuł uspokajający uścisk żony- Zależy dlaczego bym jej nie zaakceptował.

- Pochodzenie, nazwisko, przeszłość- wyliczył Draco.

- Ale jesteś szczęśliwy, prawda?- wtrąciła się Hermiona.

- Tak- przyznał Draco z  wdzięcznością patrząc na byłą Gryfonkę.

- To na pewno Lucjusz zaakceptuje ją, prawda kochanie?- zapytała męża z proszącą miną.

- Nie jestem pewny, ale jeżeli ta dziewczyna by mnie przekonała, to kto wie - mruknął Lucjusz i spojrzał na syna z krzywym uśmiechem- Jakbyś zapomniał urodzenie się już nie liczy, wystarczy spojrzeć na kobietę obok mnie!

- Lucjusz!- krzyknęła oburzona, po czym spojrzała na Dracona z chytrym uśmiechem- Urodzenie się nie liczy, wystarczy zauważyć, że mimo pochodzenia Twojego ojca, poświęciłam się i wyszłam za niego!

Draco się roześmiał, a Lucjusz westchnął ciężko.

- Oczywiście kochanie- powiedział i pocałował ją namiętnie.

- Ciesz się, że cię kocham i te Twoje pokręcone poczucie humoru mi nie przeszkadza- mruknęła Hermiona z delikatnym uśmiechem.

- Też cię kocham- wymruczał jej do ucha.

- To ja już pójdę- powiedział Draco i zerwał się z kanapy.

- Ale miałeś powiedzieć w kim się zakochałeś!- zawołała za nim Hermiona.

- Jak wrócicie- krzyknął i usłyszeli trzaśnięcie drzwi.

- Och co oni mają z naszym powrotem?- zapytała zarzucając mężowi ramiona na szyję i pocałowała go czule- Harry też gdy wrócimy, wyjawi mi imię wybranki!

- Nie zbyt mnie interesuje Potter i jego miłosne problemy – powiedział Malfoy i wziął ją na ręce.

- Lucjusz jestem w piątym miesiącu ciąży!- zawołała ze śmiechem.

- I co z tego wynika? – zapytał niosąc ją po schodach.

- Że jestem ciężka!- powiedziała.

- Oszalałaś!- warknął i położył ją na łóżku.

- Może – mruknęła gdy położył się obok i wziął w objęcia- Kocham cię.

- Ja ciebie też kociaku – powiedział i pocałował ją namiętnie.

-Przepraszam kochanie- powiedziała Hermiona wchodząc do domu.

- Nie masz za co- odpowiedział Lucjusz i pocałował ją czule.

- Przeze mnie musieliśmy wrócić tydzień wcześniej – mruknęła ze smutną miną.

- Nie myśl o tym – powiedział stanowczo i przytulił ją do siebie – Źle się poczułaś, a Twoje zdrowie i naszej córki jest najważniejsze!

- Ale uzdrowiciel powiedział, że to nic poważnego- wyszeptała.

- Ale mogło być- powiedział – Wolałem nie ryzykować!

- Kocham cię – odpowiedziała i pocałowała go czule.

- Ja ciebie też- odparł – Ciekawe czy Draco jest w domu…

- Sprawdźmy – zaproponowała Hermiona i wziąwszy za rękę męża skierowała się do lewego skrzydła dworu, w którym mieszkał Draco.

Zapukali lecz nie usłyszawszy odpowiedzi, Lucjusz otworzył drzwi i stanął jak rażony piorunem.

- Co do cholery?!- krzyknął.

Hermiona spojrzała mu przez ramię i zakryła usta ręką, widząc Dracona i Harrego śpiących razem w łóżku.

Na okrzyk Lucjusza obudzili się i spojrzeli ze strachem na blondyna.

- Ojcze ja…- zaczął Draco.

- Widzę was za chwile w salonie – warknął Lucjusz i odszedł szybko.

Hermiona stała w drzwiach i patrzyła na Harrego.

- Dlaczego mi nie powiedziałeś?- zapytała cicho.

- Bałem się – wyznał Potter.

- Czego?- zdziwiła się Hermiona.

- Nie wiem… znaczy… że się ode mnie odwrócisz…

- Harry zawszę będę cię wspierać!- zapewniła Hermiona- Tak samo jak ty mnie, gdy zakochałam się w Lucjuszu!

- Ojciec jest wściekły – powiedział załamany Draco.

- Moja wina, mogłem nie przychodzić- odpowiedział Harry.

- Nie Twoja!- zaprzeczył blondyn przytulając Pottera- Moja, ja mogłem powiedzieć ojcu wcześniej.

-Zejdźcie do salonu za dziesięć minut – poprosiła Hermiona – Spróbuję porozmawiać z Lucjuszem.

- Dzięki – powiedział Draco.

Hermiona wyszła i  poszła za mężem, gdy weszła siedział ze szklanką ognistej w dłoni i wpatrywał się w kominek.

- Kochanie …- zaczęła cicho Hermiona podchodząc do niego.

- Mój syn  spotyka się z Potterem- warknął Lucjusz wypijając całą zawartość szklanki, po czym wrzucił ją do ognia.

- Lucjuszu – wyszeptała i usiadła mu na kolanach – Popatrz na mnie- poprosiła gdy siedział sztywno.

- Nie przekonasz mnie Granger- warknął.

- Jestem Malfoy, od trzech lat – powiedziała  i objęła go za szyję – Pamiętasz, co powiedziałam gdy mi się oświadczyłeś?

- Nie- mruknął, lecz ona wiedziała że kłamie.

- Powiedziałam, że nawet jeżeli nikt nie zaakceptuje naszej miłości, ja nie odejdę od ciebie, ponieważ jesteś najważniejszym mężczyzną w moim życiu!- przypomniała z promiennym uśmiechem.

- Co to ma do Dracona i Pottera?!- zapytał zdumiony.

- Oni też się kochają – powiedziała poważnie.

- Mój syn…- zaczął ostro Lucjusz.

- Twój syn jest szczęśliwy – przerwała mu Hermiona.

- To prawda- odezwał się Draco stając wraz z Harrym w drzwiach.

Hermiona zeszła z kolan męża i spojrzała na niego błagalnie.

- Dlaczego on?!- zapytał Lucjusz chowając twarz w dłoniach.

- A dlaczego Hermiona?- odpowiedział Draco pytaniem na pytanie.

Hermiona uśmiechnęła się lekko.  Widziała, że Draco trafił we właściwy punkt.

Lucjusz spojrzał wściekle na syna.

- To jest co innego!- warknął.

- To nie jest co innego!- wykrzyknął Draco i chwycił Harrego za rękę- Jesteśmy razem i musisz się z tym pogodzić!

- Nie mam zamiaru!- krzyknął wzburzony Malfoy wstając.

- Lucjuszu!- odezwała się Hermiona i podeszła do Harrego i Draco- Co masz na myśli?

- Nie akceptuje ich … związku, czy jak to się nazywa!- krzyknął patrząc na nich wściekle.

- Nie chcesz by Twój syn był szczęśliwy?- zapytała zdumiona.

- Nie interesuje mnie…

- A co zrobisz gdy nasza córka, będzie chciała wyjść za Gryfona? Albo jak nie będzie chciała zrobić tego co do niej należy?- zapytała kładąc ręce na biodrach.

- Nasz córka, będzie posłuszna i na pewno nie splami rodziny!- warknął Lucjusz.

- Dlaczego nie możesz zaakceptować mnie i Harrego?!- zapytał Draco.

- Nie zaakceptuje czegoś takiego! – warknął.

- Nie rozstanę się z nim!- krzyknął Draco.

- Spokojnie – uspokoił go Harry.

- Więc cię wydziedziczę  - powiedział Lucjusz.

- Nie zrobisz tego- wyszeptała przerażona Hermiona.

- Zrobię! Nasza rodzina nie może pozwolić sobie na nowy skandal!- warknął Malfoy.

- Nowy skandal? – zapytała Hermiona ze łzami w oczach- Więc nasze małżeństw uważasz za skandal? Uważasz, że splamiłeś nazwisko Malfoy żeniąc się ze szlamą?!

- Nie to miałem na myśli- powiedział Lucjusz podchodząc do żony.

- Nie zbliżaj się do mnie!- warknęła ocierając łzy z policzka- Draco i Harry się kochają i radzę ci się z tym pogodzić!

- A jeżeli nie zrobię tego?- zapytał z krzywym uśmieszkiem- Co wtedy zrobisz?

- Odejdę – wyszeptała smutno – Bo jak widać ja i Twoja dzieci nie jesteśmy dla ciebie najważniejsi! Ważne jest jakieś cholerne nazwisko i czystość krwi!

- Hermiono nie możesz odejść – odezwał się Draco.

- Nie rób tego, ze względu na nas!- powiedział Harry patrząc przerażony na przyjaciółkę.

- Ty mnie wspierałeś, gdy wychodziłam za tego kretyna! Nie pozwoliłeś by mnie obrażano! Stałeś za mną murem- odpowiedziała stanowczo, po czym spojrzała na męża, który od chwili, gdy zagroziła mu odejściem wpatrywał się w nią w szoku-Harry i Draco nas wspierali! A ty nie możesz przeżyć, że Twój syn i mój przyjaciel są szczęśliwi!

- Nie pozwolę ci odejść- powiedział i wziął żonę w objęcia. Przytulił ją mocno do siebie – Nie uważam, że splamiłem nazwisko, jesteś najlepszą rzeczą jaka mnie w życiu spotkała! Kocham cię kocie, ciebie i naszą córkę!- Hermiona uśmiechnęła się do niego i pocałowała go czule po czym spojrzała na Draco i Harrego- Draco…- zaczął Lucjusz patrząc na syna surowo, lecz jego wzrok złagodniał gdy zobaczył zaniepokojone spojrzenie blondyna- Wiem, że nie byłem najlepszym ojcem…

- Tato…

- Nie przerywaj mi – warknął – Muszę to powiedzieć! Nie byłem dobrym ojcem, obiecałem sobie, że dla Mandy będę lepszym, ale chcę żebyś wiedział, że zawsze możesz do mnie przyjść, a ja postaram się cię wspierać, choć jak widać to nie będzie łatwe- powiedział i spojrzał na Pottera.

- Znaczy, że akceptujesz nasz związek?- zapytał Draco chcąc się upewnić.

- Widać nie mam wyjścia- westchnął Lucjusz i spojrzał na Hermionę – Wszystko przez ciebie!

- I dobrze – powiedziała z uśmiechem i przytuliła się do męża.

- Nareszcie nie musimy się ukrywać- ucieszył się Draco i pocałował Harrego.

- Muszę się chyba do tego przyzwyczaić- mruknął Lucjusz patrząc na syna i Pottera.

- Och tak się cieszę, że są szczęśliwi! – powiedziała z uśmiechem Hermiona.

- Dzięki tato- odezwał się Draco gdy oderwał się od chłopaka.

-  Ja też panu dziękuję – przyłączył się Harry – I tobie Miona!

- Nie masz za co!- pozwiedzała i przytuliła przyjaciela.

- Muszę się napić – mruknął Lucjusz i podszedł do barku by nalać sobie Ognistej.

-Ja też się napiję – powiedział z uśmiechem Draco i stanął przy ojcu odbierając od niego szklankę z brązowym płynem.

- Harry odkąd to trwa?!- zapytała Hermiona.

- Od roku – wyznał Potter rumieniąc się.

- I ja się nie zorientowałam?- zdumiała się była Gryfonka.

- Byłaś zajęta- mruknął z uśmiechem.

- Widzisz jak mnie absorbujesz? – zapytała Hermiona patrząc na Lucjusza z promiennym uśmiechem.

- Widzę, to tak jak ty mnie – odpowiedział rozbawiony Malfoy.

- Ja myślę – pogroziła mu palcem po czym znów zwróciła się do Harrego- A miałeś mi zamiar powiedzieć?

- Za tydzień – przyznał Potter patrząc z uśmiechem na Draco.

- Postanowiliśmy przestać się ukrywać- powiedział blondyn podchodząc do Harrego i przytulając go.

- I dobrze- przyznała Hermiona i wzięła Lucjusza za rękę- Nie miało nas być tydzień i na pewno zaplanowaliście go sobie dokładnie!

- Możliwe – powiedział Draco z krzywym uśmieszkiem.

- Więc my- Hermiona spojrzała na męża i pocałowała go czule- Może wybierzemy się do tego domku w górach, gdzie wziąłeś mnie w podróż poślubną?!

- Z przyjemnością- mruknął Lucjusz całując ją namiętnie, po czy spojrzał na syna- Wracamy za tydzień, po naszym powrocie urządzimy przyjecie…

 - Chcesz żebym się ujawnił?- zapytał z nadzieją Draco.

- Jeżeli dzięki temu będziesz szczęśliwy – powiedział Lucjusz wzruszając ramionami.

- Będę – zapewnił Draco przytulając się do Harrego.

-To jest najważniejsze – odpowiedział i teleportował się z Hermioną w góry. Gdy znaleźli się w domku przytulił ją mocno, zamykając oczy.

- Kochanie wszystko dobrze?- zapytała cicho.

- Gdy powiedziałaś, że ode mnie odejdziesz, myślałem że tego nie przeżyje – wyznał i pocałował ją namiętnie-  Wraz z Draconem i Mandy jesteście najważniejszymi  osobami  w moim życiu!

- Wiem skarbie – odpowiedziała z czułością – Cieszę się, że zaakceptowałeś ich związek!

- O mało nie popełniłem błędu…

- Ale nie popełniłeś- przerwała mu stanowczo.

- Dzięki tobie!- wymruczał całując ją.

- Od tego mnie masz kochanie!- zaśmiała się i zarzuciła mu ramiona na szyję.

- Kocham cię kociaku – powiedział i pocałował ją namiętnie.

- Ja ciebie też!- odpowiedziała radośnie.